Co trzeba wiedzieć o tiazolidinodionach?
Jest to grupa związków, która zwiększa wrażliwość komórek na działania insuliny. Działają w ten sposób zwłaszcza w obrębie tkanki tłuszczowej, mięśni i wątroby. Warunkiem skuteczności tej grupy leków jest obecność insuliny, stąd leki te są nieskuteczne w każdym przypadku bezwzględnego niedoboru insuliny (np. cukrzyca typu 1). Pełny efekt w zakresie kontroli stężenia glukozy we krwi, występuje zwykle po 8-12 tygodniach leczenia.
Tiazolidinodiony są stosowane w u chorych z niepowikłaną cukrzycą typu 2, w przypadku braku właściwej kontroli stężenia glukozy we krwi po zastosowaniu odpowiedniej diety.
W celu uzyskania lepszych efektów, produkty te można stosować w połączeniu z metforminą lub pochodnymi sulfonylomocznika.
U kogo nie można stosować tiazolidinodionów?
Przeciwwskazaniem do zastosowania tej grupy leków są: nadwrażliwość na substancję czynną, cukrzyca wynikająca z bezwzględnego niedoboru insuliny (np. cukrzyca typu 1), ostre powikłania cukrzycy, stany wymagające okresowego podawania insuliny (poważne urazy, oparzenia, zakażenia, okres okołooperacyjny).
Jakie leki mogą wpływać na skuteczność tiazolidinodionów?
Dotychczas nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji. Jednorazowe spożycie umiarkowanych ilości alkoholu w czasie przyjmowania leku nie wpływa na ryzyko wystąpienia hipoglikemii.