Powikłania cukrzycy

Bezwzględny lub względny niedobór insuliny prowadzi do narastających zaburzeń metabolicznych. W zależności od szybkości rozwoju tych zaburzeń i czasu ich trwania dochodzi do rozwoju ostrych i przewlekłych powikłań cukrzycy. Do ostrych powikłań cukrzycy należą: kwasica i śpiączka ketonowa oraz nieketonowa śpiączka hipermolarna. Podstawowe przewlekłe powikłania cukrzycy to angiopatia i neuropatia.

powikłania – powikłania ostre

Konsekwencją ostrego niedoboru insuliny są szybko narastające zaburzenia biochemiczne, które są przyczyną występowania zespołów klinicznych, przebiegających z zaburzeniami lub utratą przytomności. Zaburzenia te mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie dla życia chorego.

  • kwasica i śpiączka ketonowa
  • nieketonowa śpiączka hipermolarna

powikłania – powikłania przewlekłe

Przewlekłe powikłania cukrzycy wynikają z długotrwałego utrzymywania się zaburzeń metabolicznych rozwijających się w konsekwencji niedoboru insuliny. Powikłaniom tym można zapobiec przez dobrą kontrolę stężenia glukozy we krwi. Właściwe wyrównanie metaboliczne cukrzycy stanowi także podstawę leczenia tych powikłań. Należą do nich, przede wszystkim: angiopatia i neuropatia cukrzycowa.

powikłania – powikłania przewlekłe – angiopatia cukrzycowa

Do rozwoju angiopatii cukrzycowej dochodzi w wyniku zmian zwyrodnieniowych i miażdżycowych w małych i średnich naczyniach krwionośnych. Angiopatię cukrzycową dzieli się na: mikroangiopatię i makroangiopatię.