Co trzeba wiedzieć o pochodnych sulfonylomocznika?

Pochodne sulfonylomocznika to grupa leków podawanych doustnie, które głównie przez pobudzenie komórek ß wysp trzustkowych do zwiększonego uwalniania insuliny, prowadzą do zmniejszenia stężenia glukozy we krwi. Warunkiem skuteczności leczenia pochodnymi sulfonylomocznika jest zatem zachowanie zdolności do wydzielania insuliny przez komórki ß. Są one nieskuteczne w przypadku bezwzględnego niedoboru insuliny – np. w cukrzycy typu 1. Pełny efekt działania tej grupy leków występuje po 2-3 tygodniach ich stosowania i dopiero po upływie tego czasu dokonywana jest właściwa ocena skuteczności leczenia.
Pochodne sulfonylomocznika stosowane są u chorych z niepowikłaną cukrzycą typu 2, w przypadku braku właściwej kontroli glikemii po zastosowaniu odpowiedniej diety.
Przyjmowanie pochodnych sulfonylomocznika nie zwalnia z konieczności stosowania metod niefarmakologicznych, zwłaszcza zaleceń dietetycznych. Jeżeli zapotrzebowanie na lek z grupy pochodnych sulfonylomocznika jest mniejsze od najmniejszej stosowanej dawki leczniczej to leczenie cukrzycy może być wyłącznie dietetyczne.

U kogo nie można stosować pochodnych sulfonylomocznika?
Jakie leki mogą wpływać na skuteczność pochodnych sulfonylomocznika?