Co się stanie, gdy chory na cukrzycę nie będzie się leczył lub jego leczenie będzie niewłaściwe?
Brak kontroli stężenia glukozy we krwi, w wyniku całkowitego lub względnego niedoboru insuliny prowadzi do narastających zaburzeń metabolicznych. W zależności od szybkości występowania tych zaburzeń i czasu ich trwania dochodzi do rozwoju ostrych i przewlekłych powikłań cukrzycy.
Ostre powikłania powstają w wyniku zaburzeń metabolicznych rozwijających się w stanach ostrego niedoboru insuliny (np. nie stosuje zleconej insuliny). Należą do nich: kwasica i śpiączka ketonowa oraz nieketonowa śpiączka hipermolalna. Są to stany, które mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie dla życia i wymagają leczenia w warunkach szpitalnych. Dlatego wymagają natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza prowadzącego leczenie.
Długotrwale utrzymujące się zaburzenia metaboliczne, wynikające z niedoboru insuliny, są przyczyną rozwoju przewlekłych powikłań cukrzycy. Podstawowe przewlekłe powikłania cukrzycy to angiopatia i neuropatia cukrzycowa. Powikłaniom tym można zapobiec przez dobrą kontrolę stężenia glukozy we krwi i regularne badania u okulisty, neurologa oraz badania czynności nerek (które zleci lekarz prowadzący). Właściwe wyrównanie metaboliczne cukrzycy stanowi także podstawę leczenia tych powikłań.