Co to jest hipoglikemia?

Hipoglikemia to stan, w którym stężenie glukozy we krwi ulega znacznemu obniżeniu i glukoza nie dociera w odpowiednich ilościach do komórek i tkanek (bo jest jej za mało), zwłaszcza do mózgu.
Hipoglikemia to najczęściej występujące działanie niepożądane insuliny, wynikające z jej zasadniczego efektu farmakologicznego, tj. z działania hipoglikemizującego.
Przyczyną hipoglikemii może być zastosowanie zbyt dużej dawki insuliny (przedawkowanie; ale też doustnych leków hipoglikemizujących) lub zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę (zaburzenia wchłaniania, biegunka, brak łaknienia, wymioty, niedoczynność tarczycy, upośledzenie czynności nerek lub wątroby, zwiększona aktywność fizyczna, stosowanie leków nasilających działanie hipoglikemizujące, błędy w odżywianiu – nie spożycie posiłku w określonym czasie). Objawy świadczące o zbyt niskim stężeniu glukozy we krwi mogą być różne w zależności od adaptacji chorego do danego poziomu glikemii i szybkości jej obniżania. Należą do nich: ból i zawroty głowy, uczucie zmęczenia, rozdrażnienie, obniżenie nastroju, nerwowość, nielogiczne zachowanie, zaburzenia procesów myślenia i pamięci, zimne poty, kołatanie serca, drżenie rąk, ból w nadbrzuszu, nadmiernie duży apetyt lub brak apetytu, zaburzenia widzenia, uczucie drętwienia języka i okolicy ust, splątanie, zaburzenia świadomości, napady typu padaczkowego, śpiączka. Nie leczona hipoglikemia może być bezpośrednim zagrożeniem dla życia i czasami wymaga leczenia w warunkach szpitalnych.

Jak postępować w hipoglikemii

Postępowanie w przypadku hipoglikemii polega na przywróceniu normalnego stężenia glukozy we krwi i nie dopuszczeniu do hiperglikemii. Choremu współpracującemu (z zachowanym kontaktem słownym) należy podać doustnie 20-25 g cukru lub wypić szklankę soku lub innego słodkiego płynu, następnie spożyć 10-20 g (1-2 jednostek chlebowych) węglowodanów wolno się resorbujących (np: kanapka).


W przypadku utraty świadomości lub splątania choremu konieczna jest natychmiastowa interwencja lekarska.