Powikłania cukrzycy
Bezwzględny lub względny niedobór insuliny prowadzi do narastających zaburzeń metabolicznych. W zależności od szybkości rozwoju tych zaburzeń i czasu ich trwania dochodzi do rozwoju ostrych i przewlekłych powikłań cukrzycy. Do ostrych powikłań cukrzycy należą: kwasica i śpiączka ketonowa oraz nieketonowa śpiączka hipermolarna. Podstawowe przewlekłe powikłania cukrzycy to angiopatia i neuropatia.
powikłania – powikłania ostre
Konsekwencją ostrego niedoboru insuliny są szybko narastające zaburzenia biochemiczne, które są przyczyną występowania zespołów klinicznych, przebiegających z zaburzeniami lub utratą przytomności. Zaburzenia te mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie dla życia chorego.
- kwasica i śpiączka ketonowa
- nieketonowa śpiączka hipermolarna
powikłania – powikłania przewlekłe
Przewlekłe powikłania cukrzycy wynikają z długotrwałego utrzymywania się zaburzeń metabolicznych rozwijających się w konsekwencji niedoboru insuliny. Powikłaniom tym można zapobiec przez dobrą kontrolę stężenia glukozy we krwi. Właściwe wyrównanie metaboliczne cukrzycy stanowi także podstawę leczenia tych powikłań. Należą do nich, przede wszystkim: angiopatia i neuropatia cukrzycowa.
powikłania – powikłania przewlekłe – angiopatia cukrzycowa
Do rozwoju angiopatii cukrzycowej dochodzi w wyniku zmian zwyrodnieniowych i miażdżycowych w małych i średnich naczyniach krwionośnych. Angiopatię cukrzycową dzieli się na: mikroangiopatię i makroangiopatię.